Reis Mee - Blog #10

Graag werk ik er aan om alvast een conclusie te schrijven. Niet omdat het het einde is (eigenlijk wel bijna ; ) ), maar vooral omdat ik vandaag tijdens het fitnessen bevindingen heb opgedaan. Dus voor de liefhebber bevindingen van een student in Seoul, Zuid Korea.

Lokale studenten
Zo denk ik dat studenten hier een heel solo, individueel leven hebben in de basis. Dit met weinig ‘’controle’’. Per zes maanden is het op de universiteiten 4 maanden hard blokken. Hierbij is het ‘’normaal’’ dat tot laat, diep in de nacht wordt doorgestuurd. Er zit niet een vast patroon in om bijvoorbeeld om twaalf of elf te gaan slapen.
Er zijn wel groepen en andere groepsactiviteiten die studenten kunnen hebben naast het omgaan met vrienden of een vriendengroep. Dus het is niet strikt solo. Maar wel kan ik begrijpen dat het voor de meeste studenten een moeilijk bestaan is om alles bij te benen. Daarnaast werkt het heel competitief. Dusdanig dat een score van zeventig uit honderd mogelijk een onvoldoende, een zakken voor het vak als gevolg kan hebben. Dit is omdat het ‘’curved’’ is. Dit houdt in dat cijfer afhankelijk is van wat het geheel doet. Hierbij horen er zo veel ‘’onvoldoendes’’ zoveel c’s, zoveel b’s etc. Echter ik kan wel zeggen dat het ‘’werkt’’ want veel studenten werken er hard voor om de toetsen te overbruggen. Dit geldt zowel voor de dames op de vrouwen universiteit als jongens op Yonsei die bijvoorbeeld een scheikundige opleiding volgen.
Je ‘’eet hier gezond’’ en anderen vallen af door überhaupt hier te zijn en het eten hier. Zelf ben ik vrijwel hetzelfde gebleven wel zit ik aan m’n lichte kant. Wat ook niet heel vreemd is, want m’n eet- en slaappatroon zijn beiden niet heel constant. Waarbij ik voor kan stellen dat ik m’n energie wel verbruik. Nu geldt dat voor mij, maar dat laatste is dus ook op heel veel vierjaarstudenten en lokale studenten af te spiegelen. Ik noem het vierjaarsstudenten omdat ik veel studenten heb leren kennen die hier een voltijd studie doen, maar hun ouders in een ander land wonen. Ze studeren dus volledig in een andere taal, petje af.
Betreft het fitnessen en uiterlijk van de mensen hier terplaatse. Wat je misschien niet was ontgaan dat in het algemeen gezegd wordt dat dit land veel geeft om het uiterlijk. Plastische chirurgie schijnt veel voor te komen, echter kan ik daar bijna niks van zien. Wel dat mensen, vooral vrouwen, hun gezicht witter poederen. Dit vond ik wel zo vreemd om te zien. Al valt het niet direct op en is het maar bij een klein deel, waardoor ik het pas later echt zag. Echter heb ik ook doen beseffen, dat het eerst vreemd vinden en het later mogelijk niet meer zien: normaal is! Met zoveel dingen is dat. Als je hier maar lang genoeg bent ga je het niet meer opmerken. Je gaat niet meer zien wat er wordt gedaan, omdat je zelf al zoveel onderdeel bent van de status-quo. Dat meisjes/vrouwen in een restaurant of koffiebar meer dan een keer met een grote spiegel kijken hoe de make-up eruit zit vind ik niet ‘’chill’’. Echter wordt het, je kon het raden, getolereerd. Ook door de mannelijke en ander gezelschap. Wat begrijpelijk is: ze gaan er in mee, ze zijn met die persoon. In mijn ogen, sociologisch & psychologisch een compleet normaal verschijnsel over de wereld. :p.

Routine
Om maar weer op het fitnessen terug te komen. Ik kreeg vandaag gevoel en idee bij de druk en uiterlijke verschijnsels. Daarnaast wil ik eerst kwijt dat ook begin te zien wat het is om hier langer te zijn. Ik val terug in routine en dingen kunnen als normaal en niet enerverend worden ervaren. Bijvoorbeeld de subway nemen, heb ik tot heel lang als een ervaring gevonden. Maar uiteindelijk kan het ook routine worden en wil je daar eigenlijk niet eens meer zijn. (ik was even later weer bij dezelfde subway ingang, ik dat dat het vooral die subway is die mij dat gevoel gaf).
Mensen kijken veel op hun mobiel en series en streaming zijn populair geworden. Bijvoorbeeld iemand zien eten voor een halfuur of uur en hem of haar daar over horen praten sluit hier aan. Dit heb ik bij presentaties in de video productie klas ontdekt. Veel leven solo en dit kan dan als een aanvulling worden ervaren tijdens de momenten dat er in het appartement wordt gegeten.
Ik heb een realisatie gehad, en natuurlijk wist je het wel, maar dat je hier als student of nieuwkomer voor een groot deel op een zacht kussen belandt. Je (ik) bent maar een student en mag ervaren wat het is om hier te wonen.
Over de subway wil ik trouwens nog kwijt wat ik erg tof vind. En dat is hoe mensen vriendelijk met elkaar zijn. Seoul, natuurlijk, het is dichtbevolkt. Toch heb ik lang het idee gehad dat ze van daarvoor voordat het werd zoals het nu is al hebben geleerd om in zulke #cosalen samen te leven. Mensen laten elkaar met rust, maar vooral in vrede. Sommige waarden zijn hier zo sterk wat het veilig en fijn leven hier zeer vergroot. De bevolking beslaat hier vooral vanuit hetzelfde gebied, en dat zijn Koreanen. Internationale studenten worden hier deels als een verrijking gezien. Waarschijnlijk is het een win-win situatie voor de populatie. Iedereen erom heen leert er van en ik vermoed dat het ook financieel een plus is voor de staat, scholen, eetgelegenheden en andere faciliteiten.

Uiterlijke verzorging
Nu heb ik het ‘’fitness verhaal’’ nog open gelaten. Ik hoop dat dit als een cliffhanger wordt ervaren. Ik kan begrijpen dat het als een druk of spanning wordt ervaren om een bepaald uiterlijk te behouden. De Koreaanse meisjes zijn in het algemeen veel met uiterlijk bezig. In het begin viel me dan ook op hoe verzorgd veel van de studenten eruit zagen. Dit terwijl…. er niet perse veel (Koreaanse) jongens, jongemannen zijn. Dus op een vrouwen universiteit besteden ze er veel aandacht aan om er ‘’schoon’’ uit te zien. Dit doen ze ‘’gewoon’’. Gewoon gewoon, zonder reden, omdat er niet beter wordt geweten. Echter gaat het niet zonder de enige spanningen, mocht ik ontdekken. Medestudenten zitten met vragen (zorgen) als: wat aan te trekken en er hoe uit te zien. Maar ja, dit is maar ’’gewoon, gewoon, gewoon, gewoon’’. Wij als mens, weten niet beter? En niet ‘’beter’’ als in vooruitgang, maar als in we zijn erdoor omsingeld. Een mogelijke diepere oorzaak kan ook zijn, omdat we alsmaar gericht zijn op een verschil te creëren tussen ‘’man’’ en ‘’vrouw’’. In bedrijfsleven en organisatie overheerst de eigenschap dominant. Het is niet overal zou, maar het zou flink kunnen verschillen als we wel onze beide hersenhelften gebruiken. Dat staat voor een groot deel gelijk aan de ‘’hereniging van de man en vrouw’’.
Ook komt het voor dat in oudere generaties de man ‘’werkt’’ en voor een bedrijf gaat en de vrouw thuis is. Voor het huis zorgt. Waar het zo is, lekker laten natuurlijk. Maar vernieuwende (?) ideeën, om op dat soort plekken meer vrouwen te laten zijn lijkt er meteen bij het eerste gehoor al worden afgekeurd. En ik type ‘’zijn’’ en niet ‘’regeren’’. Omdat het gaat om de sfeer die kan worden gecreëerd. Als je een vrouw hebt die vooral op de dominante kant is gericht krijg je deels alsnog hetzelfde. En wat is het doel ervan om hierover te typen? Geen? Is er wel een? Wel mogelijk is het nog niet zo’n slecht idee als je kijkt wat er in de wereld aan de hand is. Kijk naar oorlogen, dominantiestrijden en andere faciliteiten waarbij het gaat om strijd, competitie, winnen en meer.

1 generatie terug
Zo. Even uitademen. Mocht je tot zo ver hebben gelezen dan bedankt daarvoor. Dat vind ik een beste prestatie. Als laatste bevinding die ik toevoeg is dat er qua solo(in)gerichtheid er een verschil lijkt te zijn met de jongere mensen en 1 generatie verder. Deze eten buitenhuis in groepen en lijken (??) in een meer groepsgevoel te leven. Ook ouderen kunnen genieten van tijdelijk verblijven mensen van een ander land en zijn zeer warmhartig. Of dit voor de gehele linie geldt kan ik niet zeggen. Het schijnt vooral de meer ‘’openmindere’’ gedeelte te zijn.

Seoul is vol met lokale straatperformces. Hier de plek waar elke vrijdagavond optredens verzorgd worden.

Afsluiting
De volgende keer weer meer over wat ik doe. Zo heb ik onder andere de open performance plekken mogen ervaren. Hier heb ik ook aan meegedaan en het viel op dat m’n flow als mc zeer wordt gewaardeerd en wordt geprobeerd om het te onthouden. Van de twee keer dat ik het heb kunnen doen worden woorden van me herhaalt en wordt vaak hoe ik dingen zeggen ook herhaalt. En rap ik in het Koreaans? Nee. Voor het overgrote deel niet eens in het Engels, de meer internationale taal. Daarmee heb ik dan toch bewezen en ben ik en de opgeslagen beelden het levende bewijs dat het gaat om de energie. Niet de taal. In het begin was ik bij een hiphopclub gekomen en had ik het erover. De eigenaar dacht dat hun plek, die vervolgens altijd als ik er langs kwam gesloten was, niet geschikt zou zijn vooral omdat ik een andere taal zou spreken.

Deze blog is afgelopen woensdag getypt.

Reis Mee - Blog #09

Hallo uit Seoul, afgelopen weekenden ben ik actief geweest en heb ik verschillende plaatsen bezocht. Aldus nog steeds met school actief en aan het exploreren. Ik heb een aantal populaire tempels bezocht en ik ben nauw aan de Noord Koreaanse grens geweest. Alleen een tweekilometer breed kanaal weerhield ons ervan om er voet op land te zetten.

Ganghwa Island tweedaagse: mooie plekken bezocht, plezier gehad, mensen en medestudenten leren kennen en een zee gezien die om de zes uur droog staat.

Noord Korea is natuurlijk niet 1,2,3, iets. Vanuit het museum heb ik begrepen dat er nog concentratiekampen waren. Althans tot niet heel lang geleden. Ook is er iemand uit het land die lezingen geeft, ontsnapt. Shin Dong Hyek: https://en.wikipedia.org/wiki/Shin_Dong-hyuk. . Er werd een vergelijking gemaakt met oost en west Duitsland en hopen ooit weer herenigd te worden. Op dat dat mag gebeuren. https://en.wikipedia.org/wiki/Kaechon_internment_camp

Wat heb ik verder zoal gedaan? Tja. Ik weet vooral dat de tijd snel gaat. Twee weken leken vijf minuten.
Het weekend erna had ik een Servas weekend. Dit een wereldwijde organisatie die mensen verbindt. Dus hier ontmoette ik mensen uit Azië en wederzag ik mensen uit Korea.
Deze was vooral gericht op cultuur. Na zelf ook een zegje gedaan te hadden de zaterdagsavond zijn we later alvast naar de N-tower gegaan. Hier heb ik een overzicht van heel Seoul. Vervolgens zijn we terug gaan lopen. Maar dit niet zonder een volledige maaltijd. Koreaanse stijlen zijn zo slecht nog niet ; ).

Met school gaat het ook alle kanten op. Een les begint met echt te vervelen. De anderen zijn nog steeds leuk. Alleen ja.. er zit werk in :p. Stukje bij beetje kom ik met elk vak verder.

Bij opnames vanuit een videoproductie klas.

Mee Op Reis - Blog #08

Ontwaakt. Ontbeten. Al weer bezig met wat huiswerk. Dat is een film kijken. Al het huiswerk en alle opdrachten zijn wel wat veel geworden. Dat kan heel erg per student verschillen. Het hangt er ook wat van welke en hoeveel klassen je hebt.Een aanrader voor een film: EXistenZ

Eerst zag ik het land en de mensen als zeer gelijk. Langzamerhand heb ik de verschillen gezien en ontdekt. Bijvoorbeeld een taal. Dat is iets dat veel kan helpen voor simpele gesprekken.Dat ik wat minder blog heeft vooral te maken met dat ik het best wel druk heb. Een aardig vol rooster heb. Niet ''rooster'' als in school. Maar het zijn hier.

Bovenstaande is afgelopen vrijdag 13 november geschreven. Dat was na een feest door de Ewha school georganiseerd. Dat was echt legendarich.
Afgelopen periode rond zo'n anderhalf week terug is er denk ik een frictie ontstaan. Dit door het eigenlijk te maken huiswerk en het willen ontdekken van de omgeving en leuke dingen doen. Nu je in een ander land bent heb je meer de neiging om van alles te doen. Tochtjes te maken, tripjes, dingen bekijken etc. Logisch. Echter heb ik het idee dat ik dit ook zal meenemen. Ik hield er al van om plekken in Nederland te ontdekken. Bij deze dus een curve die ik door wil zetten.

Flow
Het volgende onderdeel is flow. Ik heb me even bewust gefocust op het niet doen van huiswerk. En dat werkt goed. Ben nu eigenlijk elke dag leuke dingen aan het doen. Vandaag bijvoorbeeld heb ik perfomces van een huisgenoot gezien in een voor mij compleet nieuwe gebied van Seoul en andere universiteit. Het bijzondere eraan vind ik dat je, hoeveel wel niet verder, nog steeds het centrum idee van een stad hebt. Dus veel winkels, led lichten en eetgelegenheden. Een beetje het Tokyo idee. We zijn met de bus terug gegaan. Dat is toch minder spannend dan met de subway, die hier veel gebruikt wordt en onderhouden wordt. Altijd in gebruik en rond sommige tijdstippen erg vol. Toch voelt het voor mij niet oncomfortabel vol. Afgelopen maandagavond was ik rond tien uur in de subway en dat blijkt een spitsuur hier. Veel mensen, jongeren, ouderen eten buitenhuis en doen dat gezamenlijk. Daarnaast is er een klein deel dat rond dat tijdstipt stop met het werk. Echter heb ik dat nog niet geheel onderzocht en weet ik niet in welke getalen dat gebeurt.

Dan toch maar iets wat ik me vandaag net bedacht toen we in de bus terugreden. Het idee dat alles wat ik er is, wat in mijn beleveniswereld is, ik grotendeels heb meegemaakt: alles wat ik ergens mee vergelijk en tegen welke ''standaarden'' ik het kan houden. Dus na deze periode in Seoul is dat ook een periode waarmee ik gebeurtenissen in perspectief mee kan zetten.

Zo heb ik over meer onderwerpen m'n kijk gehad. Bijvoorbeeld het kapitalisme en het consumptie gedrag. Toen ik hier eerst in Seoul aankwam zag ik alles van een afstandje. Je kijkt als het ware met een vernieuwde blik naar wat voor de inwoners hier als normaal en gewoon kan worden bevonden. Even later merkte ik, dat ik er als het ware in meegetrokken werd. De neiging nam toe, om ook hier van alles te gaan kopen. Althans de interesse nam toe. Heel normaal. Bijvoorbeeld schoenen die je nodig hebt, dat soort dingen. Wat ja, je geeft natuurlijk wel om wat je aan hebt en hoe je eruit ziet. :P.
Het punt van consumptie, kaptalisme, en noem het onderdeel van de ''ontwikkelde'' rijke landen is het volgende. Dat er wordt gekocht en aangeschaft, omdat je niet tevreden bent. Niet tevreden bent met wat je hebt: is de jas die je had echt niet meer ''mooi''? En is deze nieuwe dan ietsje ''mooier''? Of überhaupt dat we allemaal met onszelf bezig zijn en dat dat de status-quo is. Grote hoeveelheden aan winkels zijn erop in gericht.Bij deze hoop ik niet te hebben geoordeeld of beoordeeld, maar wel weer te geven wat kan worden waargenomen.

Als ik erop doorga kom ik tot punten van het weggooien en het single-use producten zoals flesjes. Daarnaast heb ik geleerd om commercials van sportwagens als een slecht iets te zien. Bijvoorbeeld door te kijken naar hoe van jongs af aan kinderen, mensen hun leven in richten om zoiets te behalen. Ook hier weer. Ik heb op het moment niks tegen auto's. Ik probeer het alleen van een wereldvisie te bekijken.

Gelukkig ga ik afsluiten met iets leuks : p. Ik ga m'n dag van gisteren (dinsdag) omschrijven. M'n eerste les was Group Piano waar ik de volgende keer zal presenteren over Hessel bij de Leij die als pianist is afgestudeerd en vlakbij mijn woonplaats is opgegroeid. Daarna had ik een les Cinema Arts & English en even later British & American Film. Bij laatstgenoemde duiken we met name in de geschiedenis en culture achtergrond van een aantal films. Toen heb ik super chill gegeten. Echter daarvoor heb ik pianoles gehad van een medestudent. Dit was echt tof en leuk. Daarna ben ik gaan bowlen met een groepje van de ''Peace budyy''. Dit zijn twee lokale studenten die er voor meerdere internationale studenten zijn. Af en toe organiseren ze iets. In het begin van het semester hadden we wat activiteiten en nu weer een. Even later zal ik praten met Sunhu van een lokale supermarkt. Hij is onder andere in Ney York taxichauffeur geweest. Toen we buiten stonden te kletsen had een zeer goed Engels sprekende interesse. Dit omdat diegene niet wist dat ook hij goed Engels kon spreken. Zij studeert Engels voor vertaler. Die had weer een medestudent die meer engels wil spreken. Mogelijk spreek ik daar nu een keer mee af, zodat ze het Engels kan leren. Vervolgens ben ik via een andere straat naar m'n huis gaan lopen. Op een trap kwam ik een vrouw tegen en ik zei anjo. Zei zij anjoheisjo terug. Ze wachtte eigenlijk op haar zoon. Toen hadden we een praatje en kwam er nog een Chinese studente bij die naast de zoon woont. We gingen op haar zoon wachten die naast zijn baan een keer in de week Engels volgt. Zijn hobby is Singer-Songwriter daarnaast wil hij graag bij een kerk gaan werken waarvoor hij Engels studeert. We werden naar binnen uitgenodigd en er werd rijst en heerlijke rijk aan vitamine-C thee aangeboden. Haar zoon was inmiddels ook thuis gekomen. Ze vond dat ik een erg leuke persoonlijkheid had. De mensen hier zijn gastvrij en vriendelijk. Ze kon een beetje Engels praten, en de studente kon aardig Engels en de zoon ook. Daarnaast leer ik zelf wat woorden Koreaans. Door vooral met de lokale bewoners die bijna geen engels spreken merk ik dat ik het nu wat begin op te pikken. Zo ben ik ook al een paar keer bij de buren geweest die het ontzettend leuk vinden.

Niet te vergeten! De muziekvideoclip die ik voor een van de lessen maakte is ook af. Hier is het resultaat van de zelfintroductie video opdracht. Het is ook een kennismaking met Korea. De beelden zijn van Seoul in Idea, rondom de campus, en Jeju eiland.Ik hoop dat je het leuk vindt. Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!

Reis Mee - Blog #07

Positiviteit? Check. Klaar om wat te vertellen? Check. Inhoud? Check. En waar ik ga beginnen gaat nu komen. Inmiddels ben ik weer een tijdje verder in mijn verblijf in Zuid Korea. Een land en omgevingen die me vanaf het begin goed aansprak. De mensen, het zijn. En best wel irrelevant, maar ook toepasbaar: het weer. Het is hier warm weer. Het is een paar dagen koud weer geweest, maar dat was niet een vast curve. Het is flink opgeklaard. Korte broek aan overdag is eind oktober een prima keuze. Echter ben ik wel al voorbereid op de winter. Nul graden Celsius kan hier makkelijk bereikt worden. Tien of twintig graden kouder ook. Dat heeft geloof ik te maken met windstromingen afkomstig van de zeeën en oceaan. De mensen die ik heb ontmoet vind ik vriendelijk. Met een best sociaal bewustzijn. Bijvoorbeeld iets van een ander pakken en het je ''eigen'' maken is hier eigenlijk niet van de orde.

Luisterend naar een eigen track. Foto gemaakt tussen videoopnames van een clip in. Vanuit het vak ''Introduction to visual media writing'' oftewel videoproduction heb ik de opdracht gekregen om een zelfintroductievideo te maken. Ik zat te denken aan spoken word met mogelijk muziek erbij en met de optie rap of om het op die manier te schrijven. Uiteindelijk heb ik een muziektrack gemaakt. Iets waar ik mezelf op veel verschillende wijzen in heb getraind om er naar toe te groeien om het te kunnen. Wat nu dus in korte periode is gelukt om een gehele track samen te stellen. De video opnames gaan ook lekker. Heel Zuid Korea is met mij er af en toe in verschijnend is al gefilmd : P. Een opdracht die ik erg leuk vind, ookal is het naast de vele andere vakken en zijn huiswerk er bij.

Peace and mind. Momenteel voelt het alsof het groeit. Met ''peace and mind'' bedoel ik eigenlijk ''peace and quiet'' :p. Als in zoveel dat je kunt doen, leren, toepassen om.. tja beter te leven als het ware. Simpelheid. Ik wil het niet simpel noemen. Maar van sommige dingen worden dingen niet complexer. 1 voorbeeld. M'n ouders zijn ook naar Zuid Korea gekomen en samen met een lokale bewoonster zijn we naar een tempel geweest. Een kleinschalige met een monk. De lokale bewoonster ging er nu zo'n twee jaar naar toe. Wat ik er onder andere van heb geleerd en waardevol vind om te delen is het volgende. Het verleden zien als niet waar. ''memories? not true''. Waarbij het er om gaat dat als je dingen van het verleden in het heden als niet waar aanneemt. Het is er niet nu. Het enige wat er nu is is het moment van nu. Sla of tik op de grond. En dat is het. Dat is het enige dat er is. Als er iets is dat je ''lastig'' valt uit het verleden dan zou die herinnering je moeten verlaten. ''that than must decease you''.

Bedankt voor het lezen! Tot de volgende keer!

Reis Mee - Blog #06

Een blog. Een nieuwe. Een nieuw deel. Blog nummer zes. Een langverwachte. Niet dat het gezegd werd, maar wel omdat ik het voelde. De blogs deed ik meestal in de over de periodes dat ik voelde dat het weer een stadium verder was. Ookal was er wel een, net als deze later.

Ik ben nog steeds Seoul. Ik ben in Seoul. Ik ben ook buiten Seoul geweest. Ik ben een lang weekend naar een plaats zuid-oosterlijker van het land geweest. De terugkomst ervan is morgen een week terug. Hiervoor heb ik een kaartje bij de busterminal gehaald. Er was nog een. Iedereen uit Seoul trok namelijk naar familie. Je gaat Seoul niet uitkomen werd er tegen me gezegd. Ik heb de ticket voor de touringbus ook voor een dag verder gekocht. Vrijdagavond gekocht. Zaterdagmiddag vertrokken. Dit was na een heerlijke diner te hebben gehad bij het geusthouse waar ik verbleef. Gastvrij is zeker een woord dat bij ze verdiend is.

In Andong heb ik vooral veel keuzes gemaakt en daar van geleerd. Het maskfestival, de reden die me naar die plaats trok, was ook leuk. Al was Hanoe en een bezoek aan de jimjimbang :P maar dan anders geschreven (SpaLand) met een nieuwe vriend ook erg de moeite waard.

• [kijk bij foto's voor de nieuwste foto, deze is in Andong, in het schilderdorp gedeelte, geschoten.]

Reis Mee – blog #05

Morgen ga ik naar een pretpark. Ik zal erg vroeg uit de veren gaan om met anderen te verzamelen en met het openbaar vervoer naar Everland gaan. Hier ben ik in contact mee gekomen na naderhand iemand van een klas tegen te zijn gekomen en er mee te hebben gepraat. Ik probeer wat ik zelf wil ontvangen aan een ander te geven. Dus vervolgens heb ook ik nog meer uitgenodigd van hier in Seoul.

Vismarkt Noryangjin

Ik zit hier dus een op een universiteit en mijn rooster staat nu vast. Ik kon losse vakken kiezen. Dat was nog een wel een flinke zoektocht. Bij sommige vakken kwam ik niet verder dan de naam. Maar gelukkig had ik een week om het een en ander te kunnen bekijken. Zo ben ik zelfs op een vak terecht gekomen dat filmpraktijk doet. Daar ben ik blij mee. Ookal volg ik nu meer vakken dan ik eigenlijk nodig ben. Dit omdat ik in het vierde jaar zit van mijn opleiding en vooral nog een aantal verplichte punten nodig ben. Die niet 1 op 1 zijn te halen met de vakken hier.
Wat kan ik verder zeggen. Ik vind het leuk. Het is af en toe moeilijk. Bijvoorbeeld omdat ik mijn rooster vergelijk met wat het had kunnen zijn. Of mijn reis naar school vergelijk met wat het had kunnen zijn. En omdat ik mijn vorige schema's van werk, school of stage wel compleet lijk te zijn vergeten. En ik ben het type dat het zichzelf moeilijk maakt ; ), omdat ik graag energie in hobbies steek. Haha.

Wat heb ik meer zoal gedaan? Ik ben samen met een Amerikaan naar de vismarkt gegaan. Deze was groot. En deze had veel levende vissen en andere dieren uit de zee. Mijn onderwater duiktochtjes kan ik voorlopig wel weer even uitstellen. Ook heb ik hier verschillende clubs ontdenkt. Zo zijn er in de buurt wel twee duikvereningen en is er in ieder geval een plek die hiphop hoog in het vandel heeft. Hier heb ik een video van gemaakt en voor het eerst in mijn leven op mijn mobiel gemonteerd. Deze komt later nog online, omdat het nog niet helemaal een succes was.Ook ben ik gaan bowlen : )

Twee goudvisjes in tijdelijk hostel

Yogiga: Simon Whetham & performer Jin Young Park. A non live audio: https://www.youtube.com/watch?v=MFD3plnjKMQ

In station met Ben die in hetzelfde hostel verbleef

P.s....https://youtu.be/k-hGA0djrNA?t=4m6s (Survival kit)
Voor de rest: proost. En een quote van de kunstenaar in de fillm Ever After - A Cinderella Story. Waarin Leonardo da Vinci de eer geeft om het schilderwerk van een knaap te gaan bekijken. De knaap voelt het nu voor een te grote eer en stap. Da Vinci verteld over wat hij kan maken als hij zijn leeftijd heeft. ''Now is all you've got'' is wat hij zegt.
[geschreven op afgelopen vrijdag 11 september]

Reis Mee - blog #04

Hallo allemaal! Bij deze alweer deel vier van mijn blogs! Inmiddels kan ik redelijk zeggen dat ik al wat begin te settelen . Ik ben inmiddels al een paar keer op de school geweest. En heb een paar introlessen gehad. Deze vond ik best vermakelijk. Ook vond ik het concept van een schoolbank met tafeltjes en dat je luistert tof. Nu kun je denken van ''wat te fok?''. Maar dat is vooral omdat ik verschillende vormen van het klassikaal en in groepen studeren ken.

Voordat ik vertrok heb ik via een bijeenkomst een curve gezien van wat je mee kan maken als je naar een voor jouw onbekend gebied gaat. Eigenlijk denk ik dat ik in de periode zit dat ik het allemaal nog leuk vind, maar tegelijk de periode heb meegemaakt dat het wat minder mooi is. Dat terwijl ik hier pas vijf of zes dagen zit. Trouwens officieel gezien zit ik hier morgen een week! Ik heb het idee dat ik in deze periode veel van land en de mensen heb leren kennen. Ik heb erg veel aardige mensen ontmoet. Ik heb zelfs spontane ontmoetingen gehad. Eentje was toen ik 's avonds het gebied rondom het gasthuis waar ik verblijf ging verkennen. Deze moet ik even gaan uitleggen. Ik kwam uiteindelijk op een strook van natuur uit. Hierlangs loopt een stroom water en kunnen honden worden uitgelaten. Tot 's nachts lopen er mensen rond. Ze lopen er ontspannen rond. Ik vind het bijzonder dat er tussen hoge gebouwen een groene lijn van natuur loopt. Dit vind ik slim gemaakt. Hier kunnen mensen ontspannen, elkaar ontmoeten en zelfs tot rust komen. En dat midden in de stad. Het lijkt te zijn gemaakt met enige balans. Met als resultaat dat mensen zich sociologisch gezien gedragen. Ah goed. Daar had ik dus een praatje en kreeg voor mij nieuw Koreaans eten. Altijd erg lekker en nieuw van smaak. Bijvoorbeeld gemixte groente in pastalaagjes.

Bij deze kom ik ook tot het idee, hoeveel ik eigenlijk al heb te vertellen en heb meegemaakt. Hier dichtbij is ook een erg grote rivier. Deze Hanriver is denk ik wel vier a vijf kilometer breed. In afstand lijkt het kleiner, maar dat is al met enige kennis ingeschat. Daar vandaan krijg je prachtige omgevingen te zien met op de achtergrond hoge gebouwen zichtbaar gemaakt door het licht rondom hun kadrering. Al met al dus een goede periode. Direct alsmede waar het me tot inspireert leer ik er van alles van. Persoonlijk: hoe pak ik iets aan. Waarbij ik me steeds meer vorm naar wie ik wil zijn en naar hoe ik wil dat anderen mij behandelen. Als ook 's werelds. Bijvoorbeeld: een idee overplaatsen naar een ander gebied hoeft helemaal niet het beste te zijn. Of: altijd maar meer consumeren: zit er wel een eind aan. Of: altijd maar vooruit gaan en verbeteren, bijvoorbeeld technologisch: wat is daar het punt van.

Als afsluiter vertel ik nog een kort iets dat ik heb meegemaakt: ik heb ze gezien. Wat heb ik gezien? Ik heb de straten gezien waar alle kabels in de lucht vast hangen. Eerst kun je denken van: shit, waarom hebben ze dat niet in de grond gebouwd? Maar als je nagaat waar het is, is het misschien nog niet zo'n slecht idee. Het is gebouwd waar aardig wat mensen rondlopen. Mocht er een keer iets zijn dan kan je op zo'n plek eigenlijk niet hebben dat de straat eruit moet. Op deze manier kun je dan toch beter bij de kabels. En heeft het toch ook echt een voordeel. Hopelijk krijg je een beeld bij wat ik bedoel.

Groetjes allemaal uit Zuid Korea! Hopelijk heb je van deze blog genoten en tot de volgende keer!

p.s. Ik begin ook telkens meer mensen te ontmoeten en daarmee allemaal leuke dingen te doen. Veel heb ik nog niet eens verteld. Ik heb bijvoorbeeld ook een dinerkaart gezien met alleen maar tekens. Via plaatjes op de muur kon ik en mijn toenmalige kamergenoot toch zien wat we gingen bestellen.

https://youtu.be/CRHyBwNtkLA ; ) voor de toon.

Op Reis - blog #03

Het is weer ''tijd'' voor een nieuwe blog. Ik ben aangekomen in Zuid Korea en ineens ben je weer ''bezig''. Hoe en wat zal ik gaan vertellen. Het is hier terwijl ik het schrijf alweer het in het begin van de avond van de vrijdag. Afgelopen woensdag namiddag ben ik geland, dat zou in de ochtend zijn van Nederland. Dus ik ben inmiddels 48 uur op de locale locatie.
Wat heb ik gedaan? Na aangekomen te zijn ben ik met een pendeltram naar de het andere deel van het vliegveld gegaan. Daar mocht ik nog een paar papieren invullen en krijg ik uiteindelijk een digitale scan van mijn vingers en er werd een foto van iedere passagier gemaakt. Nou, dankjewel, een warm welkom. Maar ach ja, ik laat het zeker maar voor wat het is en accepteer hoe het hier gaat.
Op het vliegveld heb ik wat geld omgeboekt naar Koreaanse Wong en wat extra geld gepind. Daarna heb ik de vorige blog nog even gedeeld en de video daadwerkelijk geupload. Deze stond al vrijwel klaar. Toen nam ik de trein. Of ik ben erachter gekomen het is hier de metro, echter het is vertaald als ''train''. Hiervoor kon ik losse kaartjes halen. De volgende dag, na mijn eerste verblijfplaats te hebben gevonden waarmee ik van te voren contact mee heb gehad ben ik naar de introductie gegaan van de school. Uiteindelijk heb ik daar nog een paar mensen ontmoet en daarmee ben ik uiteten gegaan. Een mix van rijst en spijzige dingen. Een lekker bol, en het was gezellig. Ook heb ik een kaart gehaald voor de bussen en de ondergrondse en daarop geld gezet.

Nu is het nog even kijken, hoe en wat ik verder ga doen. Bij het gastenverblijf zijn ze erg aardig en ontvangkelijk. Dit is leuk om mee te maken. Alleen heb ik wel plotseling mijn kamer wel weer gedeeld, dus ik kijk nog even verder. Daarmee kom ik op het volgende. Toen ik naar de school ging, met de fiets die ik hier kon lenen, was het echt een baalmoment. Zat ik maar op de campus. Maar helaas dat zit ik niet. Bij een plek met soortgenoten en om op die manier op een makkelijke manier alles te ontdekken. Gisteren heb ik ook met een Amerikaan gesproken en die was vrijwel de campus nog niet afgeweest. Ja, zo kan het ook. Het voelde wel een beetje dubbel om eerst al aan het land te wennen. Of ik bedoel vooral eigenlijk de plekken te vinden #. En dan ook nog eens de campus die hier zo'n 3 km vandaan is. Ook op de campus, die moeilijk heb kunnen vinden was het niet zo maar gepiept. Ook daar mocht ik weer achter het juiste gebouw komen. Ook was ik iets te laat, wegens het zoeken en alles, maar mede ook omdat ik wat had geluierd, maar had uitgeslapen. Om een uur of elf werd ik pas wakker en toen kwam ik door het toch nog eens op te zoeken achter de precieze tijd.
Hoe ik tot nog toe Korea vind? Ik vind het vrijwel hetzelfde als wat ik ken. Dus ik zie veel overeenkomsten. Misschien komt het omdat ik mogelijk al wat breed georiënteerd ben. Want ik kan begrijpen dat anderen met geheel andere verhalen komen. Misschien kom ik dan wel met een tegenovergesteld verhaal, maar zo ben ik ook wel. Mensen zijn hier modern, qua kleding viel me op dat het hier best wel modern is en wat urban is te noemen. Iets waar ik mij thuis zou kunnen voelen, ookal ben ik de laatste tijd niet zo heel veel bezig met wat ik aan heb ; p. Af en toe word ik weer netjes, als ik het weer genoeg vind. Grapje. Oke. Dus netjes en verzorgd hier. Oke.
Wel zie ik verschillen met hoe de gebouwen zijn aangekleed met belichting. Ik stapte bij het metrostation uit en zag toen eigenlijk voor het eerst Seoul de stad. Leuk om te zien.

Dat was het voor eerst wel weer.

P.s. heb meer leuke foto's maar deze zijn het voor eerst even geworden. Keuzes, keuzes, keuzes... XD