Op Reis - blog #02

Gate B7. De locatie waar ik mij nu bevind. Lichtelijk moe. Maar dat mag ook wel na al wat reizen. Vanochtend ben ik van Eindhoven naar Sofia, Bulgarije gevlogen. Een prima vlucht eigenlijk. Ik ervaarde het eerder als een kwartiertje dan twee uur. Geinig. Als je relatief tegen de tijd kijkt. De periode erna is ook prima verlopen. Wat gegeten bij de aankomsthal. Biertje gedronken, pizza en wat groenten, nootjes gehaald. Mooie mix. Toch was de reis anders dan verwacht. Anders in de zin van dat er iets niet helemaal gelukt is. En ‘’p.s.’’ mijn tas van de vorige keer is weer teruggebracht. Deze werd afgeleverd. Dit kwam toch wel als een engel…. Uhm fijn idee.

Aan het eind van de nacht ben ik naar Eindhoven gereden, mijn ouders waren mee. Qua tijd zaten we goed. Ook geen files gehad. Dit kwam mogelijk mede doordat m’n broer me de ’s avonds ervoor had gebeld waarna ik toch maar even ben gaan kijken hoe we erheen zouden rijden. Niet verwachtend dat ik perse ging rijden. Maar na uiteindelijk een nacht te hebben met ongeveer twee uur slaap was ik er fit genoeg voor en heb het # # ritje volbracht.

Inmiddels ben ik aangekomen in het midden oosten. Erg interessant. Ik merk ook dat ik het leuk vind. Leuk om onderweg te zijn en om dichterbij te komen. In Sofia was het met de zon wat warm, hier ook, maar dan van de nacht. Ik ben trouwens een klein stukje naar de nacht gevlogen. In het vliegtuig heb ik in een schema even kort kunnen zien waar de zon scheen op de aarde. Echter dus zonder de grote koffer, waar ik alles wat ik mee wilde heb ingestopt. Als muziekliefhebber had ik er zelfs een radio in gestopt en allemaal albums. Bekende albums alsmede muziek die ik nog had te ontdekken en een keer eerder had gekocht. Maar even terug. Zonder koffer? Ja, inderdaad. Al bij Eindhoven ben ik niet met koffer vertrokken, maar alleen met mijn rugzak en een plastic tasje nog met wat spullen: een overhemd en een lichte trainingsbroek. Dus daar moet ik het eerst maar mee doen. Dit komt met name omdat we er niet van op de hoogte van waren met het inchecken. Dom dus. Maar ook dit wordt wel opgelost. Ik zal je er over op de hoogte houden.

Inmiddels ook een paar filmpjes gemaakt en ik vind het bijzonder dat ik zometeen, met nog een vlucht te gaan al de eindbestemming aan vrijwel de andere kant van de wereld heb bereikt.

Video 1: even meekijken op de roltrappen:http://youtu.be/ZcX-ou5WcHc

Video 2, alvast de link van de vlog:http://youtu.be/-plw6MHxunI

Ik ga op reis - blog #01

Na afgelopen vrijdag mijn afscheidsfeestje en een optreden in het programma Noarderwyn te hebben gehad nadert het steeds meer: mijn vertrek als uitwisselingsstudent. Afgelopen zaterdag, na de gehele nacht buiten met de laatste twee gasten te hebben doorgebracht, kwam ik overdag helaas tot een minder fijne ontdekking. Een dusdanige ontdekking die mijn gehele feest, het op reis gaan, wel eens vies in het water kon gaan gooien. Maar gelukkig is er hoop en ik als nuchter persoon geboren rond de wâlden/trynwalden van Friesland bleef m’n hoofd koel houden. Het volgende heeft zich namelijk voorgedaan. Samenvattend noem ik het maar het verhaal van de tas.
Afgelopen dinsdag ben ik naar Den Haag gegaan om mijn visum op te halen bij de ambassade van Zuid Korea. Vervolgens heb ik de stad verkent, contact opgedaan met een ander die naar Zuid Korea vertrekt en het binnenhof bezocht met een foto als bewijs. Vervolgens familie opgezocht en de volgende dag doorgetrokken. Met in de tas mijn paspoort met daarin het visum. En juist, een enthousiaste rockband Railroad had de ’s avond nog een openlucht optreden. Echter hebben ze bij het vertrekken iets meer meegenomen dan waarmee ze aankwamen. Dus ik kon aan het eind van het programma niet vinden waarmee ik weer graag naar huis wilde vertrekken. En wat dat dan is is inmiddels niet meer het moeilijkste te raden: mijn backpack rugzak, een ideale tas voor een wat zwaardere laptop en overig spul. Ach, geen probleem, geen man overboord. Tenminste: in perspectief gezien. Ik had dan nog wel een andere tas en die paar schriften die erin zetten met wat zelfgeschreven teksten is ook niet het ergste dat verloren kan gaan. Ookal wilde ik ze nog wel gebruiken voor opnames. Ook kwam ik erachter dat de, uit alle zekerheid meegenomen, bril ook in de tas zat en ik dus een nieuwe mag gaan aanschaffen.

Hoe dit verder gaat aflopen, lees je de volgende keer. Ook omdat voor mij nog niet alle touwtjes aan elkaar zijn geknoopt. Wel kan ik het volgende, dat een persoon die mij eens steunde toen ik mijn eerst toneelstuk regisseerde meegaf, meegeven: ‘’het komt altijd goed’’.