Zittend in de langeafstand bus type ik m'n volgende blog. Met heel m'n hebben en houden hier ter plekke ben ik vandaag naar de terminal gegaan voor een bustocht naar Sepilok. Dit is een kleine plaats met een oerangoetanreservour. Ik ben hier naar toe gegaan om de volgende dag, morgen, een riviertocht door de jungle te doen. Dit is zaterdag vanaf begin de middag tot maandag ochtend. Het wordt dus een tropisch achtige riviertocht. M'n nieuwe vrienden van de bus had ik even terug verteld dat deze tocht, in de bus, een van de mooiste tochten die ik gehad heb is. Het is veel groen en bergen. Geen kale, maar dus vol begroeiing.

Dinsdag. Verkennen van de plaats Kota Kinabalu.

Op de eilanden naast Kota Kinabalu, inmiddels in mij gevestigd als KK [kejkej], was het soortgelijk. De woensdags zijn we daar met de boot naar toe gegaan. Naast de eilanden en tropisch aandoende stranden heb ik ook huizen die met hout boven het water zijn gebouwd van een afstand mogen zien.
Het is dus allemaal een flinke ervaring. Van te voren wist ik er nog niet zo veel van en dat had ik ook lichtelijk met opzet gedaan.

Kerst! Ja, dat wordt hier ook gevierd. Na de 's woensdags op een van de eilanden de nacht te hebben doorgebracht kwam ik de donderdag terug op KK vasteland. Toen heb ik m’n tour geboekt waar ik nu dus mee bezig ben. De 's avonds met kerstmuziek in de Lodge (Seasons Street Lodge) een kerstdiner gehad. Dus ook voor alle lezers bij deze een fijne kerst gewenst al mocht ie al wel of niet meer op tijd aankomen ; ). (Dan alvast voor volgend jaar ;)

Betreft het zijn in Maleisië kan ik zeggen dat m'n blik wordt verruimd.
Ik zie overeenkomsten tussen de lager liggende landen op de wereld. Zo zijn de meeste lokale bewoners lichtbruin getint en deed de kamer waar ik eerst verbleef me aan, nou het heeft wat , had net zo goed Costa Rica kunnen zijn. En, of qua bouwstijlen heeft het wat van het zuidelijk deel van Afrika of meer het zuidelijk deel van Europa. KK is in mijn ogen maar een klein plaatsje. Het deed me echt denken aan een vakantiegebied, -achtig resort. Ook het terras aan het water doet zuid Frans aan. In de bar heb ik nog gespit, freestijle gerapt vanaf het kleine podium. Dit werd dik ontvangen.

Betreft KK. Vies? Nee ik vind het er niet vies. Wel valt de hoeveelheid aan constante benzine dampen me op. Niet alle auto's lijken met behoorlijke filters op de uitlaat te zijn uitgerust. Iets dat je constant in ademt als je er doorheen loopt. Twee Australische mededuikers was het niet opgevallen. Twee Maleisiërs vroegen me wat ik o.a. had gezien en wat ik vond. Ze vertelden me dat m'n inschatting dat de levensverwachting hier niet erg hoog ligt, zo'n zeventig maximaal zei ik, klopte.

Sabah, Borneo, van Kota Kinabalu naar Sepilok,North east Malaysia


Verschil met Korea - Maleisië. Ja ---damn---. Kleine cultuurschock toen ik dinsdag m'n eerste dag echt in een deel van Maleisië had doorgebracht. Dit qua spraakzaamheid, dit qua het niet Koreaans zijn van mensen.
Van voorbeelden weet ik even niet waar te beginnen. Maar inmiddels ben ik zelf in ieder geval bekend met de term of begrip van 'snel opgroeien'. Dat kan op allerlei manieren zijn. Hier is het dat jonge kinderen 's avonds (begin van de avond) buiten zijn te vinden. En bijvoorbeeld plaatselijke zoetige vruchten verkopen tussen dinerende mensen in de buitenlucht.

En oh ja. Het weer is hier dus warm. Althans tijdens deze busreis heeft het wel meerdere keren geregend. Dit net nadat ik m'n jas, joggingsbroek en o.a. muts en handschoenen in KK heb achtergelaten.


Nu, kan ik hier nog wel veel verder doortypen. Doch vraag ik me af in hoeverre de aandacht van de lezer er nog blijft.
Persoonlijk groei ik. Het is gewoon, ik ben weer een stap verder. Heb een stadium afgerond en heb er zo veel mogelijk uitgehaald wat ik op dat moment achtte. Ik heb o.a. een foto-'portay' gemaakt van de omgeving en wat je meemaakt. De mensen van de 2D klas waren volgens mij best wel onder de indruk en het was voor hen alsof ze er echt bij waren.


Vannacht zat ik in een bar samen met mensen de lodge en vrienden van hen. "I'm from the Netherlands, came from South Korea now". Dat is voor hen dan natuurlijk: ver weg. Echter op dat moment voel ik me daar dan zeer vertrouwd en alsof ik alles wat ik nodig ben heb.
Nee, ik ben dus nog niet naar Nederland of Friesland gegaan. Ik vecht af en toe met het gevoel van gemis. Toch maakt het ""sense""/ toch kan ik het toch wel zien als een logische stap.

-_-huisjes op hout, mc'ing

Begin Kota Kinabalu vanaf vliegveld, Borneo, Sadan, Maleisie.

Ochtendgloren vanaf het eiland. Voor het eerst apen in het wild van dichtbij gezien en m'n tas had een ontmoeting met een hangbuikzwijn.

Uitsudderen van het semester vlog, afgelopen maandag opgenomen.: