Graag werk ik er aan om alvast een conclusie te schrijven. Niet omdat het het einde is (eigenlijk wel bijna ; ) ), maar vooral omdat ik vandaag tijdens het fitnessen bevindingen heb opgedaan. Dus voor de liefhebber bevindingen van een student in Seoul, Zuid Korea.

Lokale studenten
Zo denk ik dat studenten hier een heel solo, individueel leven hebben in de basis. Dit met weinig ‘’controle’’. Per zes maanden is het op de universiteiten 4 maanden hard blokken. Hierbij is het ‘’normaal’’ dat tot laat, diep in de nacht wordt doorgestuurd. Er zit niet een vast patroon in om bijvoorbeeld om twaalf of elf te gaan slapen.
Er zijn wel groepen en andere groepsactiviteiten die studenten kunnen hebben naast het omgaan met vrienden of een vriendengroep. Dus het is niet strikt solo. Maar wel kan ik begrijpen dat het voor de meeste studenten een moeilijk bestaan is om alles bij te benen. Daarnaast werkt het heel competitief. Dusdanig dat een score van zeventig uit honderd mogelijk een onvoldoende, een zakken voor het vak als gevolg kan hebben. Dit is omdat het ‘’curved’’ is. Dit houdt in dat cijfer afhankelijk is van wat het geheel doet. Hierbij horen er zo veel ‘’onvoldoendes’’ zoveel c’s, zoveel b’s etc. Echter ik kan wel zeggen dat het ‘’werkt’’ want veel studenten werken er hard voor om de toetsen te overbruggen. Dit geldt zowel voor de dames op de vrouwen universiteit als jongens op Yonsei die bijvoorbeeld een scheikundige opleiding volgen.
Je ‘’eet hier gezond’’ en anderen vallen af door überhaupt hier te zijn en het eten hier. Zelf ben ik vrijwel hetzelfde gebleven wel zit ik aan m’n lichte kant. Wat ook niet heel vreemd is, want m’n eet- en slaappatroon zijn beiden niet heel constant. Waarbij ik voor kan stellen dat ik m’n energie wel verbruik. Nu geldt dat voor mij, maar dat laatste is dus ook op heel veel vierjaarstudenten en lokale studenten af te spiegelen. Ik noem het vierjaarsstudenten omdat ik veel studenten heb leren kennen die hier een voltijd studie doen, maar hun ouders in een ander land wonen. Ze studeren dus volledig in een andere taal, petje af.
Betreft het fitnessen en uiterlijk van de mensen hier terplaatse. Wat je misschien niet was ontgaan dat in het algemeen gezegd wordt dat dit land veel geeft om het uiterlijk. Plastische chirurgie schijnt veel voor te komen, echter kan ik daar bijna niks van zien. Wel dat mensen, vooral vrouwen, hun gezicht witter poederen. Dit vond ik wel zo vreemd om te zien. Al valt het niet direct op en is het maar bij een klein deel, waardoor ik het pas later echt zag. Echter heb ik ook doen beseffen, dat het eerst vreemd vinden en het later mogelijk niet meer zien: normaal is! Met zoveel dingen is dat. Als je hier maar lang genoeg bent ga je het niet meer opmerken. Je gaat niet meer zien wat er wordt gedaan, omdat je zelf al zoveel onderdeel bent van de status-quo. Dat meisjes/vrouwen in een restaurant of koffiebar meer dan een keer met een grote spiegel kijken hoe de make-up eruit zit vind ik niet ‘’chill’’. Echter wordt het, je kon het raden, getolereerd. Ook door de mannelijke en ander gezelschap. Wat begrijpelijk is: ze gaan er in mee, ze zijn met die persoon. In mijn ogen, sociologisch & psychologisch een compleet normaal verschijnsel over de wereld. :p.

Routine
Om maar weer op het fitnessen terug te komen. Ik kreeg vandaag gevoel en idee bij de druk en uiterlijke verschijnsels. Daarnaast wil ik eerst kwijt dat ook begin te zien wat het is om hier langer te zijn. Ik val terug in routine en dingen kunnen als normaal en niet enerverend worden ervaren. Bijvoorbeeld de subway nemen, heb ik tot heel lang als een ervaring gevonden. Maar uiteindelijk kan het ook routine worden en wil je daar eigenlijk niet eens meer zijn. (ik was even later weer bij dezelfde subway ingang, ik dat dat het vooral die subway is die mij dat gevoel gaf).
Mensen kijken veel op hun mobiel en series en streaming zijn populair geworden. Bijvoorbeeld iemand zien eten voor een halfuur of uur en hem of haar daar over horen praten sluit hier aan. Dit heb ik bij presentaties in de video productie klas ontdekt. Veel leven solo en dit kan dan als een aanvulling worden ervaren tijdens de momenten dat er in het appartement wordt gegeten.
Ik heb een realisatie gehad, en natuurlijk wist je het wel, maar dat je hier als student of nieuwkomer voor een groot deel op een zacht kussen belandt. Je (ik) bent maar een student en mag ervaren wat het is om hier te wonen.
Over de subway wil ik trouwens nog kwijt wat ik erg tof vind. En dat is hoe mensen vriendelijk met elkaar zijn. Seoul, natuurlijk, het is dichtbevolkt. Toch heb ik lang het idee gehad dat ze van daarvoor voordat het werd zoals het nu is al hebben geleerd om in zulke #cosalen samen te leven. Mensen laten elkaar met rust, maar vooral in vrede. Sommige waarden zijn hier zo sterk wat het veilig en fijn leven hier zeer vergroot. De bevolking beslaat hier vooral vanuit hetzelfde gebied, en dat zijn Koreanen. Internationale studenten worden hier deels als een verrijking gezien. Waarschijnlijk is het een win-win situatie voor de populatie. Iedereen erom heen leert er van en ik vermoed dat het ook financieel een plus is voor de staat, scholen, eetgelegenheden en andere faciliteiten.

Uiterlijke verzorging
Nu heb ik het ‘’fitness verhaal’’ nog open gelaten. Ik hoop dat dit als een cliffhanger wordt ervaren. Ik kan begrijpen dat het als een druk of spanning wordt ervaren om een bepaald uiterlijk te behouden. De Koreaanse meisjes zijn in het algemeen veel met uiterlijk bezig. In het begin viel me dan ook op hoe verzorgd veel van de studenten eruit zagen. Dit terwijl…. er niet perse veel (Koreaanse) jongens, jongemannen zijn. Dus op een vrouwen universiteit besteden ze er veel aandacht aan om er ‘’schoon’’ uit te zien. Dit doen ze ‘’gewoon’’. Gewoon gewoon, zonder reden, omdat er niet beter wordt geweten. Echter gaat het niet zonder de enige spanningen, mocht ik ontdekken. Medestudenten zitten met vragen (zorgen) als: wat aan te trekken en er hoe uit te zien. Maar ja, dit is maar ’’gewoon, gewoon, gewoon, gewoon’’. Wij als mens, weten niet beter? En niet ‘’beter’’ als in vooruitgang, maar als in we zijn erdoor omsingeld. Een mogelijke diepere oorzaak kan ook zijn, omdat we alsmaar gericht zijn op een verschil te creëren tussen ‘’man’’ en ‘’vrouw’’. In bedrijfsleven en organisatie overheerst de eigenschap dominant. Het is niet overal zou, maar het zou flink kunnen verschillen als we wel onze beide hersenhelften gebruiken. Dat staat voor een groot deel gelijk aan de ‘’hereniging van de man en vrouw’’.
Ook komt het voor dat in oudere generaties de man ‘’werkt’’ en voor een bedrijf gaat en de vrouw thuis is. Voor het huis zorgt. Waar het zo is, lekker laten natuurlijk. Maar vernieuwende (?) ideeën, om op dat soort plekken meer vrouwen te laten zijn lijkt er meteen bij het eerste gehoor al worden afgekeurd. En ik type ‘’zijn’’ en niet ‘’regeren’’. Omdat het gaat om de sfeer die kan worden gecreëerd. Als je een vrouw hebt die vooral op de dominante kant is gericht krijg je deels alsnog hetzelfde. En wat is het doel ervan om hierover te typen? Geen? Is er wel een? Wel mogelijk is het nog niet zo’n slecht idee als je kijkt wat er in de wereld aan de hand is. Kijk naar oorlogen, dominantiestrijden en andere faciliteiten waarbij het gaat om strijd, competitie, winnen en meer.

1 generatie terug
Zo. Even uitademen. Mocht je tot zo ver hebben gelezen dan bedankt daarvoor. Dat vind ik een beste prestatie. Als laatste bevinding die ik toevoeg is dat er qua solo(in)gerichtheid er een verschil lijkt te zijn met de jongere mensen en 1 generatie verder. Deze eten buitenhuis in groepen en lijken (??) in een meer groepsgevoel te leven. Ook ouderen kunnen genieten van tijdelijk verblijven mensen van een ander land en zijn zeer warmhartig. Of dit voor de gehele linie geldt kan ik niet zeggen. Het schijnt vooral de meer ‘’openmindere’’ gedeelte te zijn.

Seoul is vol met lokale straatperformces. Hier de plek waar elke vrijdagavond optredens verzorgd worden.

Afsluiting
De volgende keer weer meer over wat ik doe. Zo heb ik onder andere de open performance plekken mogen ervaren. Hier heb ik ook aan meegedaan en het viel op dat m’n flow als mc zeer wordt gewaardeerd en wordt geprobeerd om het te onthouden. Van de twee keer dat ik het heb kunnen doen worden woorden van me herhaalt en wordt vaak hoe ik dingen zeggen ook herhaalt. En rap ik in het Koreaans? Nee. Voor het overgrote deel niet eens in het Engels, de meer internationale taal. Daarmee heb ik dan toch bewezen en ben ik en de opgeslagen beelden het levende bewijs dat het gaat om de energie. Niet de taal. In het begin was ik bij een hiphopclub gekomen en had ik het erover. De eigenaar dacht dat hun plek, die vervolgens altijd als ik er langs kwam gesloten was, niet geschikt zou zijn vooral omdat ik een andere taal zou spreken.

Deze blog is afgelopen woensdag getypt.